Σήμερα, στην αυγή του 2021, οι επιχειρήσεις και οι άνθρωποι τους καλούνται να λειτουργήσουν σε έναν εντελώς διαφορετικό, χωρίς προηγούμενο, κόσμο. Η οικονομική και κοινωνική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας έβαλε σε δοκιμασία πολλές χώρες, οικονομικούς κλάδους, επιχειρήσεις και νοικοκυριά και εδραίωσε σε μεγάλο βαθμό τον φόβο, την ανησυχία και την αβεβαιότητα για το «αύριο».
Πολλοί από εμάς θεωρήσαμε, με το τέλος αυτής της κρίσης και τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης ήδη από τις αρχές 2018, ότι ήταν μια εξαιρετική εμπειρία που ολοκληρώθηκε και από την οποία αντλήσαμε σημαντικά διδάγματα, έχοντας βιώσει εξαιρετικές δυσκολίες και εμπόδια. Κανείς όμως δεν περίμενε ότι το ξέσπασμα της πανδημίας Covid-19 σχεδόν ένα χρόνο πριν, θα μπορούσε να οδηγήσει σε στάση τέτοιου μεγέθους και τέτοιας διάρκειας την παγκόσμια οικονομία. Ήδη μετράμε σχεδόν ένα χρόνο μετά και εκτός των θυμάτων τόσο της νόσου αλλά και της καταγεγραμμένης ύφεσης σε διάφορες οικονομίες του κόσμου, τις μεγάλες αλλαγές που εχουν επιφέρει τα περιοριστικά μέτρα για την μη εξάπλωση του κορωνοϊού και την νέα τάξη πραγμάτων στον χώρο του επιχειρείν και της εργασίας, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά που ακόμα δεν γνωρίζουμε για την πληγή αυτή που συνεχώς μεταλάσσεται και επεκτείνεται.
Η κατάσταση αυτή έχει επιφέρει μια αλματώδη αύξηση της αβεβαιότητας σε ασυγκρίτως υψηλότερα επίπεδα συγκριτικά ακόμα και κατά την κορύφωση της τελευταίας κρίσης, έχει επιδεινώσει δραματικά το οικονομικό κλίμα και έχει επιβάλλει στις επιχειρήσεις και στους ανθρώπους τους να λειτουργούν κάτω από μεγάλη και δυσβάσταχτη πίεση. Η δυνατότητα που είχαν αναπτύξει να χρησιμοποιούν ιστορικά στοιχεία και ππρογενέστερη γνώση για την λήψη αποφάσεων και τον σχηματισμό οικονομικών προβλέψεων τέθηκε σε αμφισβήτηση. Είναι πρόδηλο πλέον ότι καινοτομίες και ψηφιοποίηση που σχεδιάζονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να περάσουν το συντομότερο σε φάση υλοποίησης και εφαρμογής.
Επειδή πολύ απλά, το περιβάλλον έχει γίνει πλέον εξαιρετικά δυναμικό, πολύ περισσότερο από ότι στο πρόσφατο παρελθόν, με καταγιστικές αλλαγές σε πάρα πολλούς τομείς, σε όλους σχεδόν κλάδους της οικονομίας. Είναι δύσκολο να σκεφθείς κάποιον κλάδο που να μην έχει επηρεασθεί – όχι απαραίτητα αρνητικά, αλλά με σημαντικές αλλαγές στην δυναμική του. Νέες πρακτικές, νέοι τρόποι λειτουργίας, νέες σχέσεις μεταξύ εμπορικών και βιομηχανικών μερών: εξυπηρέτηση εξ αποστάσεως, ανέπαφες συναλλαγές και συτήματα που τις υποστηρίχζουν, ψηφιακέςπληωμές και πολυ-επίπεδα κανάλια παραγελιών και παραδόσεων.
Κάθε μονάδα, περισσότερο στον χώρο των υπηρεσιών και του εμπορίου και λιγότερο στην μεταποήση θα πρέπει να επανεξετάσει τος χώρους των γραφείων, της πληρότητας τους σε αντιδιαστολή με την απασχόληση, τον βαθμό τηλεργασίας τους χρόνους και τα επίπεδα απασχόλησης του ανθρώπινου δυναμικού. Ενώ όλο αυτό δείχνει να αποτελεί μια φάση μετάβασης σε κάτι καινούργιο, απολύτως διαφορετικό, σε μια εν δυνάμει νέα κανονικότητα, αυτή η φάση φαίνεται πως είναι μεγαλύτερης διάρκειας για εταιρείες και οργανσιμούς που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε συγκέντρωση ανθρώπων όπως στην εστίαση, στις μεταφορές, στις τουριστικές μονάδες και σε αθλητικά δρώμενα μεταξύ άλλων.
Ιδιάτερα για τους ανθρώπους που στελεχώνουν και εργάζονται στις επιχειρήσεις και οργανισμούς, έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια σειρά από κοσμογονικές αλλαγές. Το παραδοσιακό μοντέλο εργασίας βρίσκεται σε φάση συνεχούς τροποποίησης και εξέλιξης αυξανόμενη αποστροφή σε αυτό που γνωρίζαμε μέσρι σήμερα ως «εργασία πληρους απασχόλησης». Η διαρκώς μεταβαλλόμενη ζήτηση στην αγορά αλλά και η αυξανομενη τάση προς την λεγόμενη ψηφιακή εργασία, είνια δύο παράγοντες που υποστηρίζουν την εξέλιξη αυτή αλλά αποτελούν την μια μόνο πλευρά του νομίσματος. Οι παράγοντες που αναμένεται να κάνουν την διαφορά είναι η εξειδίκευση με το κυνήγι ταλέντων που συνεπάγεται και η ανάπτυξη δεξιοτήτων που μπορύν να κάνουν την διαφορά, να δημιουργήσουν κλιμάκωση και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Οι συνθήκες αυτές εκ των πραγμάτων προ-οιωνίζουν μεγάλη κινητικότητα μεταξύ θέσεων αλλά και κλάδων στην αγορά εργασίας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Έμφαση λοιπόν στον άνθρωπο, καθώς αποτελεί το σημείο εστίασης των αλλαγών αλλά και το κύριο συστατικό στοιχείο των επιχειρήσεων. Μετά την προφανή προτεραιότητα της διαφύλαξης και προστασάις της υγείας των ανθρώπων, ακολουθεί η ανάγκη για ανοιχτή και συχνή επικοινωνία, διαφάνεια και εμπάθεια. Έχοντας καταγ΄ραψει επιτυχίες σ’ασυτούς τους τομείς, μπορούμε να διατηρούμε υψηλές προσδοκίες για δημιουργία εμπιστοσύνης, στην εργασία, στην οικονμία, στην αγορά και με αυτήν να πορευθούμε με μεγαλύτερη σιγουριά στο μέλλον. Στην διαδρομή, θα φανεί πόσο μεγάλη ευκαιρία δίνεται σε όλους μας να δημιουργήσουμε πιο υγιείς και παραγωγικές σχέσεις βασισμένες στην αφοσίωση, είτε πρόκειται για εργαζόμενους, είτε πρόκειται για επλάτες ή συνεργάτες.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι που θα βοηθήσουν να χτίσουμε υγιείς οργανισμού και επιχειρήσεις που «αντέχουν», που διθέτουν ευκινησία, προσαρμοστικότητα αλλά και αισιοδοξία. Με αυτά τα σχήματα μπορούμε να διαχειρστούμε την κρίση και την αβεβαιότηα που έχει επιφέρει, ώστε να μπρούμε να ατενίζουμε και να προχωράμε μπροστά.